Ostatnio głośno było o jednym pośle Prawa i Sprawiedliwości, który opowiedział się za zakazem aborcji w przypadku gwałtu. Rozpętała się burza wokół tej wypowiedzi. Jednak czy dziecko, które chcemy zabić jest czemuś winne? Nadal jest to bezbronne dziecko, które chce żyć!
Nie możemy zabijać dzieci w łonach matek. Musimy walczyć o całkowitą ochronę nienarodzonych. Hańbą jest, że w Polsce ginie ponad sześćset takich dzieci rocznie.
Oddajmy głos Janowi Pawłowi II, oto fragment z encykliki:
„Podobnie jak przed stu laty, wobec zagrożenia podstawowych praw robotników, Kościół z ogromną odwagą wystąpił w ich obronie, głosząc święte prawa pracownika jako osoby, tak też dziś, gdy zagrożone są podstawowe prawa innej kategorii osób, Kościół poczuwa się do obowiązku użyczenia z tą samą odwagą swego głosu tym, którzy głosu nie mają. Głos Kościoła jest zawsze ewangelicznym krzykiem w obronie ubogich tego świata, tych, którzy są zagrożeni, otoczeni pogardą, i których prawa ludzkie są gwałcone”
Jesteśmy dziś świadkami deptania fundamentalnego prawa do życia wielkiej rzeszy słabych i bezbronnych istot ludzkich, jakimi są zwłaszcza dzieci jeszcze nie narodzone. Jeżeli u schyłku ubiegłego stulecia Kościół nie mógł milczeć wobec istniejących wówczas form niesprawiedliwości, tym bardziej nie wolno mu milczeć dzisiaj, gdy obok dawnych niesprawiedliwości społecznych, niestety nie wszędzie jeszcze przezwyciężonych, w wielu częściach świata obserwujemy zjawiska większej jeszcze niesprawiedliwości i ucisku, mylnie nieraz uważane za dowód postępu na drodze do ustanowienia nowego porządku światowego.
Niniejsza Encyklika, owoc współpracy Episkopatu wszystkich krajów świata, ma zatem być stanowczym i jednoznacznym potwierdzeniem wartości ludzkiego życia i jego nienaruszalności, a zarazem żarliwym apelem skierowanym w imię Boże do wszystkich i do każdego: szanuj, broń, miłuj życie i służ życiu — każdemu życiu ludzkiemu! Tylko na tej drodze znajdziesz sprawiedliwość, rozwój, prawdziwą wolność, pokój i szczęście!
Oby słowa te dotarły do wszystkich synów i córek Kościoła! Oby dotarły do wszystkich ludzi dobrej woli, zatroskanych o dobro każdego człowieka i o przyszłość całego społeczeństwa!
Ostatnio widzieliśmy, że politycy głosują tak jak im podyktuje kierownictwo partii. Tylko czy oni mogą się nazywać chrześcijanami, popierając w głosowaniu zabijanie dzieci w łonach matek, m in. chorych dzieci? Czy nie obrona tych dzieci powinna być priorytetem polityków-chrześcijan?
